Halkevleri, bugün TBMM yakınındaki Cemal Süreyya Parkı’nda 6 şubat zelzelesinin 8’inci ayı nedeniyle Hataylı depremzedelerin iştirakiyle basın açıklaması yaptı. Açıklamaya katılan Hataylı depremzedeler, yaşadıkları problemleri anlattı. Sıhhat işçisi Meryem Avcı, şunları söyledi:
* “Enkazların yüzde 70’inden fazlası kaldırılmış değil. Konut sorunu yaşıyoruz. Beşerler çadır, konteynerlerde yaşıyor. Onları da biliyorsunuz su bastı. Onun dışında kalıcı konutlara muhtaçlığı var Hatay halkının. Lakin şimdi bununla ilgili bir gelişme yok. Hastaneler de sular altında kaldı.
“AŞI ORANLARI YÜZDE 50’LERİN ALTINA DÜŞTÜ MAALESEF”
* Ben sıhhat işçisiyim tıpkı vakitte, Hatay’da beşerler nitelikli sıhhat hizmetine ulaşamıyorlar. Sıhhat işçileri de çok sıkıntı koşullar altında çalışmak zorunda kalıyor. Seçim öncesi Defne Devlet Hastanesi açıldı lakin tam teşekküllü bir hastane değil. Birçok eksiği var. Yağmurdan sonra yollar bozuluyor, ulaşım aslında büyük bir kasvet. Ulaşım sorunu yaşanıyor. Belediye otobüsleri hala tam vakitli çalışmıyor. Beşerler birkaç saat boyunca otobüs beklemek zorunda kalıyor.
* Birinci basamak sıhhat hizmetlerine hala ulaşılamıyor. Aile sıhhati merkezlerinin (ASM) yüzde 80’ni yıkıldı. Konteyner kentlerde birinci basamak sıhhat hizmetleri üretilmeye çalışılıyor lakin aşı oranları yüzde 50’lerin altına düştü maalesef.
“İNSANLAR MECBUREN ÖZEL HASTANELERDE DOĞUM YAPMAK ZORUNDA KALIYOR”
* Ağustosun ikinci haftasına kadar Antakya merkezde Defne’de ve Samandağ’da sezeryan doğum yapılan hastane yoktu. Bir aydır üniversite hastanesi açık lakin çok ender sezeryan alabiliyor, şartları elverişli olmadığından dolayı. Beşerler mecburen özel hastanelerde doğum yapmak zorunda kalıyor ya da 65-70 kilometre uzaklıktaki hastanelere gitmek zorunda kalıyor. Bayanlar için bu da büyük bir sorun. Hatay’ı görün diyoruz artık. 8 ay oldu, devlet yanımızda yoktu hala yok. Hatay halkı sağlıklı şartlarda yaşamak istiyor.”
“TOZDAN GÖZLERİMİZİ AÇAMIYORUZ”
Hataylı Edibe Hoş ise yedi kardeşin yedisinin de konutlarının yıkıldığını, doktora erişimediklerini ve Hatay’da su ıstırabı çektiklerini belirterek şunları söyledi:
* 8 aydır dışarıda yatıyoruz, çadırda. Kızımın oğlu ağır engelli. Adana’ya gidiyorlar tabip için. Çok toz var demirleri oradan çıkarıp alıyorlar, tozdan gözlerimizi açamıyoruz. Berbat haldeyiz. Bizim aileden beş kişi öldü. Benim eltimin çocukları inşaat mühendisi, yıkıldı meskenleri. Dört gün enkazın altında kaldı, çıkaramadılar. Dört gün sonra çıkardılar.
“KIŞ GELİYOR ARTIK, ÇOK SIKINTI GÜNLER GELİYOR”
* Antakya halkını görsünler, biz Antakya’yı bırakmayacağız. Ben birinci sarsıntı günü 20-25 gün hiç yıkanmadım. Bir ay banyo yapmadım, su yok. İki aile kaldık, komşumuz biz bir yere gitmedik. Kış geliyor artık, çok güç günler geliyor. Ne yapacağımızı şaşırdık. Sıkıntı günler yaşıyoruz, çadırların içi su doldu.
* 65 yaşına yaklaşmak üzereyim ne yeşil kartım var ne bizim emekliliğimiz var. Ne yapacağımızı şaşırdık. Su hiç gelmiyor bize. Halkevleri bize yardım etti. Gelip su verdiler birkaç sefer lakin devletten hiçbir şey alamadık.
“HATAY TEKRARDAN AYAĞA KALKSIN”
* Biz istiyoruz ki Hatay tekrardan ayağa kalksın. Bizi güç durumda bırakmasınlar. Bütün Hatay çöktü, mesken kalmadı. 7 kardeşiz, hiçbirimizin meskeni kalmadı. Konutlarımız gitti. Hepimiz çadırdayız. Tek bir kardeşimin bir konutu kalsaydı orada kalırdım. Hepimiz çadırdayız.
* Oğlum güç durumda kaldı, Avustralya’ya gitti. Bize telefon açtı, para istiyor. Bende para kalmadı. Taşındı, ‘Ne yapacağım Hatay’da’ dedi. Zira hiç yardım yok. Biz yaşlandık, çalışamıyorum. Hastayım, oradan buraya sesimizi duyurmak için geldim.” (ANKA)
