İstanbul’da uzun müddet yaşayan 50 yaşındaki hiperrealist heykel sanatkarı Bülent İşcan, Kovid-19 salgını sonrası hem metrepolün yorucu tesirinden uzaklaşmak hem de muhtemel İstanbul zelzelesi telaşıyla memleketi Hayrabolu ilçesinin Şalgamlı köyüne yerleşmeye karar verdi.
Canlı olduğunu düşündürecek kadar gerçekçi yapılan hiperrealist heykel üretimini köyünde de sürdüren İşcan’ın sanatına köy sakinleri de merak saldı.
Kimi köy sakini İşcan’a heykelleri için sipariş ettiği kıyafetleri dikiyor kimi ise heykellere saç tanzimi yapıyor.
Köydeki atölyede üretilen pek çok heykel yurt içi ve yurt dışı müzelerin yanı sıra tarihi sinema ve dizilerde de dekor olarak kullanılıyor.
Köy sakinleri hoş sanatların bir kısmını öğrenirken hem de aile bütçelerine katkı sağlıyor.
Film setlerinde gereksinimi gördü hiperrealist heykelciliğe merak saldı
İşcan, fotoğraf üzere sanatlara küçüklükten bu yana merakı ve yeteneği olduğunu söyledi.
Akademik eğitimini de yeteneği ve hayali doğrultusunda Marmara Üniversitesi Hoş Sanatlar Fakültesi fotoğraf kısmını tamamlayarak gerçekleştirdiğini anlatan İşcan, yaşayan bir beşere çok benzeyen ya da hiç görmediği birinin karakter özelliklerini yansıtma diye isimlendirilen hiperrealist heykel üretimine ise 26 yaşında başladığını söz etti.
Ressamlığının bilhassa hiperrealist heykel sanatında kendisini öne çıkardığını belirten İşcan, heykel ve fotoğrafla uğraşmasının yanı sıra sinema bölümünde de yıllarca sanat direktörlüğü yaptığını anlattı.
Bu süreçte bilhassa tarihi dizi ve sinemalarda kullanmak üzere aksesuar ve dekor heykellere gereksinim duyulduğunu gördüğünü bunun üzerine hiperrealist heykel sanatına daha da eğildiğini söz eden İşcan, bugüne kadar yaptığı binin üzerinde yapıtın müze, sinema, dizi ve özel vitrinler de kullanıldığını anlattı.
İşcan, 70’i aşkın müzeyle çalıştığını vurgulayan İşcan, yaptığı çalışmaların Topkapı ve Dolmabahçe Sarayları, sinema, Alçıtepe Yaralı Hastanesi, Türk İslam Yapıtları Etnografya müzeleri, 3. Ahmet Kütüphanesi’nde, yurt dışında ise Çin, Ürdün, Yunanistan, Azerbaycan, Türkmenistan üzere ülkelerde sergilendiğini belirtti.
İşcan, çalışmalarında en çok Türk sinemasının ünlü isimlerinin heykellerini yaparken duygulandığını belirtti.
İstanbul Sinema Müzesi için yaptığı çalışmadan çok etkilendiğini anlatan İşcan, “Sinema Müzesi’nde yapmış olduğum çalışmalar var. Adile Naşit, Kemal Sunal üzere heykeller var. Bunlar benim için etkileyici oldu. Beşerler çok hoş buldu. Bizler, bu ünlü isimlerle büyüdük ve onların tekrardan heykellerini yapmak beni ziyadesiyle duygulandırıyor. Yüzlerce fotoğraftan yola çıkarak, bu heykelleri yaptım. Arşivlere baktım ve bu arşivler beni ziyadesiyle etkiledi. Çok duygusal anlar yaşadım” diye konuştu.
Köylüler asistanı oldu
İşcan, İstanbul’dan sonra rahat çalışma imkanı yakalamak ismine köyüne yerleşmeye karar verdiğini aktardı.
Eşinin de bu fikrini desteklemesiyle yaklaşık 2 yıl evvel köyüne göçtüğünü anlatan İşcan, “30 yıl İstanbul’da yaşadıktan sonra Şalgamlı köyüne yerleştim. Hem salgın yormuştu, hem İstanbul hem de mümkün sarsıntı tasası. Burada doğup büyüdüğüm bir köyde rahat bir çalışma imkanına kavuştum” dedi.
Köy sakinlerinin de kendisine sıcak davranmalarından çok şad olduğunu belirten İşcan, kısa müddette köy ömrüne alıştığını tabir etti.
Bir müddet sonra merak nedeniyle atölyesine sık sık gelen köy sakinlerini de işe kattığını aktaran İşcan, şunları kaydetti:
“İlk geldiğimde yapmış olduğum sanat ile ilgili bilgi almak istediler. Merak edenler heykelleri yakından görmek istediler. Heykellerinin nasıl yapıldığını anlattım. Nelere gereksinim duyduğumu lisana getirdim. Bunun akabinde meraklı olan şahıslar sanatın bir modülü olmak istediklerini ve işi öğrenmek istediklerini söylediler. Bende bu isteği kırmayarak, saç ekim tekniklerini gösterdim.
Daha sonra heykellerde kullanılacak olan kostümlerin dikimi konusunda gereksinim doğdu. Şuanda birtakım kostümler köyde yaşayanlar tarafından dikiliyor. Aksesuar ve heykellerimde kullanılacak olan en küçük malzemeyi dahi birinci etapta köyde yaşayan insanlardan karşılamaya çalışıyorum. Buradaki çalışmalarımda köy sakinleri bir manada asistanım oldu, burada yaptığımız heykeller pek çok müzede sergileniyor.”
İşcan köye yerleştikten sonra köy sakinleriyle birlikte 100’e yakın heykel yaptıklarını bunların birtakım müzelerde sergilendiğini ve ellerinde de şuan çalıştıkları 35’e yakın heykel çalışması olduğunu kaydetti.
Kimi saç ekimi kimi kıyafet dikimi yapıyor
Köyde yaşayan Vildan Savaş, gerçeğinden ayırt edilemeyen heykellerden çok etkilendiğini ve sanatı öğrenme dileği doğduğunu söyledi.
İşcan’a saç ekim alanında yardımcı olduğunu anlatan Savaş, “Bizde kendisine yardımcı olmayı istedik. Hem ortamı merak ettiğimiz için hem heykellerin nasıl olduğunu merak ettiğimi için. Geldik, öğrendik ve çokta hoş oldu bizim için. Bizim için hem meskende hem burada çok düzgün aktivite oldu. İşi ve ne kadar hoş bir sanat olduğunu öğrendik” dedi.
Köy sakinlerinden Saliha Savaş da sanatı çok merak ettiğini ve daha sonrasında öğrenmek için efor sarf ettiğini lisana getirdi.
Heykellere giydirilen kostümlerin de kayınvalidesi ve arkadaşları tarafından dikildiğini söyleyen Savaş, “İşler ağırlaştıkça takımımız düşük kaldı. Grup kurmaya başladık. Çok arkadaşıma saç ekimi yapmayı öğrettim. Bu biçimde işlerimiz daha çok ilerlemeye başladı. Çok hoş işler ortaya çıkarmaya başladık “diye konuştu. (AA)