Adı, Özden Öz Uslu… Uzman psikolog, kitapları olan bir müellif ve stand up showlarıyla sahnede ilgiyle izlenen bir sanatçı… 30 yıl evvel, şimdi 21 yaşındayken geçirdiği kaza nedeniyle gözlerini kaybederek büyük bir talihsizlik yaşadı lakin hayattan kopmadı. Uslu, uzman psikolog olan mesleğine müellifliği, stand up şovlarını ve Yeditepe Üniversitesi’ndeki öğretim vazifelisi unvanını da ekledi. Dört adet kitabı, sahnelenmiş bir tiyatro oyunu ve Kusursuz Babandır isimli bir de stand up gösterisi var.
23 yıldır evli, Melis Damla Özün Uslu’nun annesi. “Yaşamak bir sanattır, tasarım gerektirir. Yeni bir yaşama ve düşünme üslubuna hazır olun” sloganından yola çıkarak kurduğu Qualis Academy, geçtiğimiz mayıs ayından itibaren kurumlarla çalışmalarını sürdürüyor. Uslu ile Feneryolu’ndaki konutunda buluştuk, yaşadıklarını, başına gelen felaketi, sonrasında verdiği süper hayat uğraşını konuştuk.
1989’da yaşadığınız trafik kazasından başlayalım sohbetimize.
30 yıl evvel ODTÜ’de Psikoloji Kısmı ikinci sınıf öğrencisiydim, yaz aylarında da okul tatilinde turist rehberliği yapıyordum. O yaz da Kuşadası’nda çalışıyordum. Direksiyonuna geçtiğim özel otomobilimle tek başına giderken bir ‘trafik canavarı’nın gayesi oldum. Peşime takıldı, ısrarla takip etti ve her fırsatta taciz edip sıkıştırdı. Bir mühlet sonra panikledim ve karşı istikametten gelen otobüse çarptım.
Gözlerinizin açılma ihtimali yok mudur?
Kazadan sonra İstanbul’a, akabinde da Almanya’ya götürüldüm. Hekim birinci muayenesinden sonra ‘Ne yazık ki hiç umut yok’ dedi. Ben umudu gözlerimde değil yüreğimde, içimde aramaya başladım ve buldum. Mihneti zevk etmedir alemde hüner…
Köşenize çekilmediniz, hayata dört elle sarıldınız…
Atatürk’ün çocuğu olarak yoluma devam ettim. Pes etmeyecektim, etmedim. Önder denilince akla gelen birinci isim olan Atatürk bana güç verdi, yol gösterdi. Ailem ve yakın arkadaşlarım yanımda oldu, takviye verdi. Sloganım, hiçbir şey eskisinden daha berbat olmayacaktı, hoş olacaktı… Her şey hoş olacaktı (gülüyor). Ekrem İmamoğlu da umudun peşini bırakmadı, finalde gülen o oldu, milletimiz kazandı. Yaşanan bu tarihi zaferi, içimde dünyamı kurduğum yüreğimle alkışladım.
Gülmek insan ruhuna yeterli geliyor mutlaka…
Bazen bir gülümseme ya da tatlı bir kelam hayatı değiştirebilir. Hepimizin hayatı değiştirme gücü vardır, kâfi ki maksadımızı belirleyelim. Kolay olmadı elbette. O periyodun koşullarında görme engelli olmak, neredeyse olmamak demekti. Görme engelliler konutta oturur, sokakta olamazdı. Düşündüm, Albert Einstein kadar zeki olsam da o devir Türkiyesi’nde görmeyen biri olarak santral memuru olabilirdim. Ve eğitimime devam edip, psikolog olmaya karar verdim. Psikoloji okumak hayata daha kolay tutunmamı sağladı. Göz, önünde olanı, beyin geleceği görür. Hepimizin eksikleri var. Değerli olan pes etmemektir.
Uzman psikolog olarak toplumumuzun geldiği noktayı nasıl değerlendiriyorsunuz?
Kimse kimseyi dışlamasa, ötekileştirmese. Kimse kendi üzere düşünmeyeni yok saymasa. Toplumu cinnet noktasına getirdiler. Ruh sağlımız güzel değil. Türkiye’de üç bireyden biri panik atak, tekrar üç bireyden biri buhranda. Ne yazık ki müsamahamız, birbirimize olan muhabbetimiz azaldı. Artık sertlikten, öfkeden, çatılmış kaşlardan vazgeçmeliyiz. Vakit alacak fakat toplum olarak kesinlikle iyileşeceğiz.
Psikolog olarak işiniz çok olmalı…
(Gülüyor) Toplum çıldırdıkça psikologların güçlü olduğu sanılıyor. Fakat şöyle bir ayrıntıyı da hatırlatmak isterim. Psikoloğa gelenler çoklukla daha aklı başında ve sağlıklı olanlardır. Delirtenler dışarda dolaşıyor.
Rüyalarınız çok hoş ve renkli olmalı…
Aradan 30 yıl geçtiği için hayallerimde renkleri biraz daha soluk görüyorum. Ortada bir olsa da parlak renkli hayallerim da oluyor.
Gelelim stand up olayına…
Gülmeyi ve güldürmeyi, insanlara güldürerek bir şeyler anlatmayı seviyorum. Zira insan eğlenmediği ortamda öğrenemez. Hiçbir vakit kapalı kapılar gerisinde kalmayı istemedim. İnsanlarımız gülmeyi unuttu, stand up’la bunu hatırlatmak istedim.
Psikomedi biçimi bir stand up yapıyorsunuz…
20 yılı aşkın müddettir psikolog ve eğitimci olarak çalışıyorum, şahsî ömrümden ve mesleksel birikimlerimden yola çıkarak psikolojiyi bu kere komik ve hayata dair örneklerle Psikomedi olarak anlatmaya karar verdim. Geçtiğimiz nisan ayında Eksiksiz Babandır isimli stand up’ımla sahnelere birinci adımımı atmış oldum. Toplumdaki en değerli hastalıklardan olan mükemmelliyetçiliği irdeleyen bir şov bu. 24 Eylül’de tekrar sahnelemeye devam edeceğim.
Kitaplarınız da var…
Engelli Şahıslarla Bağlantı Rehberi birinci kitabım oldu. Almanca yazdığım Die Sozialpsychlogie ikinci, Aptallığın Gereği Yok üçüncü ve Eksiksiz Babandır da dördüncü kitabımdır. Gitti Gidiyor takımının sahnelediği iş hayatındaki bayanı ele aldığım bir de tiyatro oyunum oldu. Yazmaya, oynamaya devam edeceğim.