BBC Türkçe’nin haberine nazaran; İskandinav ülkesinde, siyasete yaklaşım halkın temsilcilerinin işlerini yaparkenki kanaatkârlıklarıyla şekilleniyor.
Sosyal Demokrat Parti Milletvekili Per-Arne Hakansson, “Biz sade vatandaşlarız” diyor ve ekliyor:
“İşimiz vatandaşları ve yaşadıkları gerçeklikleri temsil etmek olduğundan, milletvekillerine özel ayrıcalıklar vermenin manası yok. Ayrıcalığımızın işimizi yapmak ve ülkenin gideceği istikamete nüfuz etme fırsatına sahip olmak olduğunu söyleyebiliriz.”
İsveç’te milletvekilleri toplu taşıma araçlarını ücretsiz kullanabiliyor. Lakin makam araçları ve sürücüleri yok.
Örneğin İsveç Parlamentosu’nun, yalnızca üç adet Volvo S80 model aracı var. Bu araçlar da yalnızca Parlamento Lideri ve üç yardımcısı tarafından resmi etkinliklerde kullanılabiliyor.
TAKSİ DURAĞI İŞLETMİYORUZ
Parlamento yetkilisi Rene Poedtke, “Taksi durağı işletmiyoruz. Araçlarımız insanları konutlarına ya da işlerine götürmek için değil” diyor.
Aslında, İsveç’te makam aracı olan tek siyasetçi başbakan.
İsveç’te milletvekilleri ayda 6900 ABD doları (40 bin 500 TL) maaş alıyor.
Amerikalı bir kongre üyesinin maaşı ise 14 bin dolar civarında.
İsveç’te ortalama maaş 2800 ABD Doları.
GÜNLÜK HARCIRAH 12 DOLAR
Ülkede başşehir Stockholm dışından gelen milletvekilleri “traktament” ismi verilen bir günlük harcırah alabiliyor.
Bu harcırah ise günde 12 dolar. Bu parayla, Stockholm’de bir öğün sade bir yemekten fazlasını alamıyorsunuz.
1957’ye dek İsveçli milletvekillerine maaş bile ödenmiyordu. Bunun yerine, parti üyeleri milletvekillerine mali takviye veriyordu.
Parlamento zabıtları, maaş ödemesinin rastgele bir vatandaşın siyasete girmesinin engellenmediğinden emin olmak için başlatıldığını gösteriyor. Fakat İsveçliler, maaşların o denli çok da cazibeli olmasını istemiyor.
Dünyadaki birçok parlamenter üzere, İsveçli milletvekilleri ucuz barınma imkanlarından faydalanıyor.
Ancak yalnızca Stockholm dışından gelenler.
YATAKLAR TEK KİŞİLİK
Verilen konutlarsa hiç o denli lüks değil. Örneğin Per-Arne Hakansson 46 metrekarelik bir dairede yaşıyor.
Devletin elindeki birtakım lojmanlar da 16 metrekarelik stüdyo daireler.
Ayrıca, dairelerde çamaşır ve bulaşık makinesi üzere beyaz eşya yok. Hepsinde tek kişilik yataklar var.
Vergi mükelleflerinin parası yalnızca milletvekillerinin barınması için harcanıyor. Milletvekillerinin aile üyeleri, dairede tek bir gece bile kalsalar, bunun için para ödemek zorundalar. Bir milletvekili eşiyle yaşamak istiyorsa, eş kiranın yarısını devlete ödüyor.
KİRA YARDIMINDA SINIRLAMA
Parlamento yetkilisi Anna Aspergen “Dairelerde yaşayanlar ortasında, milletvekili dışındaki kimse için para vermeyiz” diyor.
Milletvekilleri öbür bir yerde yaşamayı ve barınma yardımını burayı kiralamakta kullanmayı seçebilir. Lakin barınma yardımının ölçüsü, aylık 820 ABD dolarını aşamıyor ve Stockholm’ün merkezi yerlerindeki kiralar düşünüldüğünde, bu az bir ölçü.
1990’lı yıllara kadar şartlar daha da sıkıydı. Barınma yardımı yoktu ve milletvekilleri, ortalama 15 metrekarelik ofislerinde kalıyorlardı.
İsveçli milletvekillerinin sekreter ya da danışman istihdam etmesi de yasak. Bunun yerine, parlamentoda temsil edilen tüm partilere, bütün milletvekilleri için çalışan bir işçi havuzunun masraflarını karşılamak için para veriliyor.
ÜCRETSİZ İŞ
Kemer sıkma tedbirleri, lokal siyaset seviyesinde daha da sıkı.
Siyasi temsil, asıl mesleğe paralel bir faaliyet olarak görülüyor. Mahallî meclis üyelerinin yüzde 94 kadarı rastgele bir fiyat almıyor. Bunun istisnaları yürütme komitelerinde tam ya da yarı vakitli çalışan siyasetçiler.
Stockholm Belediye Meclisi Üyesi Christina Elffors-Sjödin, bu ideolojiyi şöyle açıklıyor;
“Boş vakitlerimizde da çok düzgün yapılabilecek, istekli bir iş.”