Babası Şaban Göksoy’un Kasımpaşa’daki fotoğraf stüdyosunda mesleğe başlayan ve vakit içerisinde çektiği fotoğraflarla bir periyoda damga vuran fotoğraf sanatkarı Yaşar Göksoy nam-ı öbür Stüdyo Yaşar, içinde bulunduğumuz gün yakınları ve dostları tarafından Kulaksız Mezarlığı’nda sonsuzluğa uğurlandı. Hayatı boyunca milyonların tanıdığı müzikçilerle ve oyuncularla yakın dostluklar kuran ve onların en özel fotoğraflarını hayranlarına ulaştıran Yaşar Göksoy ile Sözcü için bir röportaj gerçekleştirmiştik. İşte usta fotoğraf sanatkarı Yaşar Göksoy’un arkadaşımız Yüksel Şengül’e verdiği son röportaj…
Deklanşöre dokunmaya 67 yıl evvel 10 yaşında başlayan, 60’lı yıllardan itibaren ünlülerin dünyasında fotoğraf ustası olarak yıldızı parlayan 77 yaşındaki Yaşar Göksoy, nam-ı başka Stüdyo Yaşar ile Nişantaşı’ndaki stüdyosunda buluştuk, mesleğini, ünlüleri ve anılarını konuştuk.
Fotoğraf makinasıyla buluşmanız nasıl oldu?
Babamın (Şaban Göksoy), Kasımpaşa’da fotoğraf stüdyosu vardı. Orada başladım mesleğe. Deklanşöre bastığım birinci andan itibaren fotoğrafı ve makinaları sevdim, aşık oldum. İşte artık gördüğün üzere bu aşk hala devam ediyor, ölene kadar da devam edecek.
1940’lı yılların sonu, fotoğrafın çok değerli olduğu dönemler…
Hem de nasıl! Fotoğraf çektirmek o devirlerde lükstü. Bayramlarda kuyruğa girerlerdi.
Yaşar Beyefendi, bir periyot her ünlü size koştu, onların yıldızlarını çektiğiniz fotoğraflarla parlattınız. Ünlülerle buluşmanız nasıl oldu?
1968’de iki ortak, Beyoğlu Mis Sokak’ta Stüdyo Taç’ı açtık. Sanatkarlarla birinci tanışmam da orada oldu. O devirde Foto Tarz vardı, Foto Bella vardı. Çektiğim fotoğrafları gören herkes beğendi, akabinde ünlüler de gelmeye başladı.
İlk ünlü müşteriniz kim oldu?
Benim birinci ünlü müşterim Türkan Şoray oldu. Onun ismi boşuna Sultan değil. Türkan Hanım’ın tıpkı vakitte ayağı da uğurludur. Onun fotoğraflarını çektikten sonra ünlüler bana akın etti. Olağan en özel müşterim daima Türkan Hanım oldu. Her vakit birlikte geldiği kişi Rüçhan Beyefendi (Adlı)’di ve daima dışarıda beklerdi.
Ünlü müşterileriniz ortasında kimler vardı?
Yüzlerce ünlünün fotoğrafını çektim. Ancak isim ver derseniz, birinci aklıma gelenler ortasında Zeki Müren, Ayhan Işık, Belgin Doruk, Emel Sayın, Sadri Alışık, Safiye Ayla, Hamiyet Yüceses, Müzeyyen Senar, İsmail Dümbüllü, Münir Özkul var. Doğal daha pek çok isim… Yeşilçam’dan gazinolara geçen ünlülerin yüzde 90’ıyla çalıştım. Gazetelerde çıkan ilan fotoğraflarını ben çekerdim. Benim çektiğim sinema yıldızlarının fotoğrafları o periyodun ünlü sinemalarının fuayelerinde duvarları süslerdi.
Ünlülere fotoğraf beğendirmek güç olmadı mı?
Ben evvel arkadaş olurdum fotoğrafını çekeceğim ünlüyle. Ortamızda bir sıcaklık, bir dostluk olmadan deklanşöre basmazdım. Benim ustalığımı kabul etmesi, bana güvenmesi kuraldı. Bir sinemanın direktörü neyse, fotoğraf çekiminde de ben oydum. Hiçbir ünlü bana kapris yapmadı, yapamadı.
Çektiğiniz hiçbir fotoğrafa itiraz edilmedi mi?
Çektiğim fotoğrafı beğenmeyen ünlü olmadı.
Kaprisleri, randevularına geç gelmeleri olur muydu?
Fotoğraf çektirmeye gelen ünlü geç kalırsa hakkını kaybederdi.
Kimbilir ne anılarız vardır?
Bende anı çok fakat özel olanlar benimle birlikte mezara gidecek.
Bizimle paylaşacağınız anılarınız yok mu?
Aklıma birinci gelen, sesiyle Atatürk’ü de mest eden Safiye Ayla oldu. Safiye Hanım’la bir stüdyo çalışması yaparken o gün birden canı sıkıldı, gözleri doldu. Nedenini söylemedi fakat sanki benim yüzümden mi oldu diye hala içim içimi yer.
Coşkulu, sevinçli anılarınız…
Müziğimizin Süperstar’ı Ajda Pekkan’la çalışmak bana her vakit büyük zevk verirdi. Ajda Hanım, bir foto model ustalığında pozlar verirdi, işimi kolaylaştırırdı. Ajda Hanım, çekim için stüdyoya gelirken beyaz peynir, rakı ve grissini getirirdi. İkimiz de rahatlar, neşelenir, çekime o denli başlardık.
Çekime gelirken beraberinde bir şeyler getiren diğer ünlüler var mıydı?
Behiye Aksoy viski, Yasemin Kutsi şampanya getirirdi… Hem beni onore ederlerdi, hem de kendileri rahatlamış olurdu. Kimileri rahatlasın diye fotoğraflarını çekerken müzik da söyletirdim.
Başka…
(Gülüyor). Benim de minik kaprislerim olurdu.
Mesela…
Mesela, Nesrin Topkapı’ya göbek attırmadan fotoğraf makinasını elime almazdım. Hatırım için getirdiği oryantal müzik kasetini teybe takar ve stüdyoda dans ederdi.
O devir gazinolar çok modaydı…
İstanbul’un gazino devri çok renkli, çok hoştu. Ünlülerin gazino afişlerini, gazetelerdeki ilan fotoğraflarını ben çekerdim. Mesela, sinemalardan gazinolara akım başladığında Ayhan Işık da birinci müzik söyleyen ünlü aktörlerden biriydi. Takımına dahil olduğu Gönül Yazar’la Ayhan Işık’ın gazino afiş fotoğraflarını çektim. Çok keyifli, esprili ve sevinçli bir çekim yapmıştık.
Fotoşop şimdi yoktu.
O periyotta fotoşop yoktu, rötuş vardı. Benim rötuşum en az fotoğraflarım kadar meşhurdu. Rötuş denilen şey, iğnenin ucundan ince olan kurşun kalemlerle fotoğrafların negatifinin üstüne dokunarak yapılırdı. Yüzdeki, eldeki kırışıklığı, lekeleri, sivilceleri yok ederdim. Bir estetik tabibi üzere gıdısını, yanağını inceltirdim.
Gıdısına takık olan ünlüler kimlerdi?
Zeki Müren rötuşunu kendisi yapardı. Sanat Güneşi’nin gıdı takıntısı vardı, gıdısıyla ellerine değer verirdi. O bölgeler kesinlikle rötuşlanırdı.
Ne var ki yüzdeki ana karakteri oluşturan çizgilere asla dokunmazdım. Artık fotoşop var ve ölçüsüz olarak yapılıyor. Fotoşop ne yazık ki fotoğraf sanatını bitirdi.
Bir periyot fotoğraf dersleri verdiniz.
Evet, Yıldız Teknik Üniversitesi Yüksek Meslek Okulu’nda fiyat almadan 7 yıl fotoğraf dersleri verdim, Yüzlerce fotoğrafçı yetiştirdim.
Ödülleriniz var mı?
Ödüllerim içinde en özelini Berkant’a çektiğim fotoğrafla aldım. 1969’da School of Çağdaş Photografh, bu çektiğim fotoğrafa özel ödül verdi.
Sizin siyasilerle de fotoğraf çalışmalarınız oldu.
Celal Bayar’dan İsmet İnönü’ye kadar pek çok politiğin fotoğraflarını çektim.
İsmet İnönü fotoğrafı daha özel galiba…
1966 yazında Heybeliada’da rastladım İsmet İnönü’ye. Eşi Mevhibe Hanım, kızı Özden Hanım ve yalnızca bir adet muhafazasıyla.
Bir muhafaza mı?
Şimdiki üzere yüzlerce müdafaa değil, koskoca İsmet İnönü’nün bir muhafazası vardı. Yanına yaklaştım ve paşam rica etsem birkaç kare fotoğrafınızı çekebilir miyim, dedim. Gülümseyerek kabul etti ve en çok keyif aldığım fotoğrafları çektim.
En çok kimin fotoğrafını çekmek isterdiniz?
Sanata ve sanatkara inanılmaz bir hürmet gösteren Büyük Atatürk’ün fotoğrafını çekmeyi çok isterdim. 10 Kasım 1938’den 41 gün sonra ben doğmuşum. Keşke yüzlerce ünlünün fotoğraflarını çekmeseydim de yalnızca bir kare Atatürk’ün fotoğrafını çekebilseydim.
Stüdyo Yaşar’ı kime emanet edeceksiniz?
77 yaşındayım ve işimin başındayım. Fakat elbette bir gün Hoş Sanatlar’dan mezun olan büyük oğlum Uğur’la şu anda yanımda olan küçük oğlum Timur’a emanet edeceğim stüdyomu ve fotoğraflarımı…